تحلیل رویت اشیاء نورانی در آسمان ایران

ما که آخر نفهمیدیم که این اشیا که دیدن چی بوده چون هر کی یه چیزی گفته امروز هم تو روزنامه همشهری در مورد این اشیا بطور قطعی گفته که سیاره زهره بوده .
خب بگذریم ما هم ترجیحا به همین حرفها خودمون رو راضی میکنیم .
در ضمن سایت نجوم هم مقاله ای رو در این باره نوشته که میتونید بخونید فکر کنم جالب باشه .
اما در ادامه مطلبی رو قرار میدم از قول یکی از صاحب نظران و در ادامه هم نظر اعلام شده یک گروه تخصصی رو قرار میدم .
در ضمن این اشیاء دوباره در گنبد دیده شدن اون هم در هوای ابری و بارانی .
به هر حال امیدوارم که مورد قبول واقع بشه .
گفتگو با خانم رندلز

منطقه ای که ایران در آن قرار دارد در شرایط ویژه ای به سر می برد و روابط ایران با آمریکا به گونه ای است که به احتمال زیاد آمریکا فناوری جاسوسی و اطلاعاتی خود را روی این کشور متمرکز کرده است، با در نظر گرفتن اینکه رؤیت اشیای ناشناس پرنده عمدتاً در مناطق نزدیک به مرز بوده که دارای اهمیت سوق الجیشی اند آیا نمی توان این اشیا را بیش از هر چیز، ابزارهای جاسوسی آمریکایی دانست؟ پیش از بروز جنگ ایران و عراق هم گزارشهایی از مشاهده اشیای نورانی پرنده منتشر شده بود.

درست است که مشاهده اشیای پرنده ناشناس در دوره های بحران سیاسی افزایش می یابد، اما دلیلی که برای این موضوع ارائه شده این است که مردم در این دوره های زمانی بیشتر به آسمان نگاه می کنند و حرکتهایی را که در آسمان رخ می دهد زیرنظر می گیرند، به همین دلیل ممکن است اشیای پرنده ای ببینند که در زمان عادی کمتر ممکن بود چشمشان به آنها بیفتد، در حالی که رفت و آمد این اشیا همواره جریان داشته است.

البته تردیدی نیست که در دوره های بحران سیاسی پروازهای شناسایی نظامی افزایش می یابد و در عین حال تلاش زیادی برای پنهان نگه داشتن این پروازهای شناسایی صورت می گیرد.

این احتمال که اشیای ناشناس پرنده ممکن است ابزارهای جاسوسی و شناسایی باشند به طور کلی قابل رد کردن نیست و من اعتقاد دارم برخی مواردی که تاکنون درباره رؤیت اشیای پرنده ناشناس گزارش شده، در واقع مربوط به پروازهای جاسوسی و شناسایی بوده است اما نمی توان بخش عمده گزارشهای پی درپی رؤیت چنین اشیایی را در ایران که ما از به عنوان "موج" رؤیت اشیای ناشناس پرنده در این کشور تعبیر می کنیم صرفاً به ابزارهای جاسوسی مربوط دانست.

ایران مظنون به دنبال کردن برنامه های پنهان نظامی است، آیا با توجه به این موضوع نمی توان احتمال داد که این اشیای ناشناس پرنده به آزمایشهای تسلیحاتی ایران مربوط باشد؟

چنین احتمالی ناممکن نیست چون کشورهای دیگری در جهان هستند که دست به آزمایشهای نظامی پنهان می زنند و گزارشهای مربوط به آنها را تحت عنوان اشیای ناشناس پرنده قلمداد می کنند و پوششی برای برنامه تسلیحاتی خود قرار می دهند.

اگرچه بیشتر این گونه آزمایشها در جاهای به دور از مناطق مسکونی صورت می گیرد اما گاهی به دلایلی آزمایشهای نظامی در مناطق نزدیک به مناطق مسکونی نیز لازم می شود.

اما در میان دهها هزار مورد مشاهده اشیای ناشناس پرنده که من طی سالیان دراز مورد بررسی قرار داده ام تنها تعداد انگشت شماری از آنها به آزمایشهای تسلیحاتی مربوط می شد.

اگر این احتمال با توجه به وضعیت ایران و خاورمیانه در مورد این کشور افزایش پیدا می کند باز هم نمی تواند توضیح دهنده تمام موارد مشاهده اشیای ناشناس پرنده در ایران باشد.

اخترشناسان ایرانی و مراجع علمی مشاهده اشیای ناشناس پرنده را به پدیده هایی همچون وضعیت ویژه رؤیت سیاره زهره و خطای دید ناشی از عکسبرداری از ستارگان با دوربینهای کوچک دستی و عواملی از این قبیل نسبت داده اند، شما این توجیه ها را چگونه ارزیابی می کنید؟

با دانستن زمان و مکان دقیق رؤیت اشیای ناشناس پرنده در ایران می توان درستی یا نادرستی چنین توجیه هایی را ارزیابی کرد. پیش از این در دیگر جاهای دنیا هم چنین توضیحهایی مطرح شده است.

در مورد سیاره زهره باید گفت که این سیاره در حال حاضر بروشنی در آسمان شب قابل مشاهده است.

چه در مواقعی که هوا کاملاً صاف باشد و چه هنگامی که هوا غبارآلود باشد و بتواند بر تصاویر عکسبرداری شده اثر بگذارد، رؤیت اشیای ناشناس پرنده گزارش می شود و من هم به تجربه دریافته ام که یکی از عوامل بروز توهم مشاهده اشیای ناشناس پرنده، همین شرایط جوی و تأثیر آن بر عکسبرداری است.

اما مواقعی که سیاره زهره در همان جایی که باید باشد دیده شود و اشیای ناشناس پرنده در نزدیکی شیئ نورانی دیگری در آسمان، مثلاً یک ستاره پرنور دیده نشوند، دیگر نمی توان برخی از این گونه توجیه ها را مطرح کرد.

من جزئیات گزارشهایی را که درباره مشاهده اشیای ناشناس نورانی دراین منتشر شده مطالعه کردم و به این نتیجه رسیدم که این اشیا نمی توانند سیاره زهره بوده باشند.

آیا امکان دارد رؤیت این اشیای ناشناس نورانی بر اثر پدیده های جوی یا مربوط به سنگهای آسمانی بوده باشد؟

اخترشناسان حرکت ستاره های دنباله دار را بدقت پیش بینی و ثبت می کنند و اگر قرار بود رؤیت اشیای پرنده ناشناس در ایران مربوط به آنها باشد قطعاً آن را گزارش می کردند.

اگر رؤیت این اشیا به سنگهای آسمانی یا حرکت قطعات جده شده از آنها بسوی زمین مربوط باشد هم باید حرکت این اشیا شبیه به حرکت این سنگها بوده باشد.

سنگهای آسمانی که به طرف زمین حرکت می کنند با برخورد با جو زمین ذوب می شوند و از خود گاز ساطع می کنند، این سنگها به شکل نوری دیده می شوند که عرض آسمان شب را در مدت یک یا دو ثانیه طی می کند.

اگر اشیای پرنده ناشناس رؤیت شده در ایران، سنگهای آسمانی بوده باشند باید دید آیا حرکت آنها به حرکت این سنگها شباهت داشته است یا نه.

پدیده های جوی نیز می توانند منجر به بروز توهم رؤیت اشیای پرنده ناشناس شوند اما این موضوع تنها به پدیده های خیلی کمیابی مربوط می شوند که به چشم ناظر عجیب می آیند، مانند سرابهایی که ممکن است تصویری که از ستارگان و سیارات در زمین دیده می شود را تغییر دهند یا باعث انعکاس نور خورشید از بلورهای یخی شوند که در طبقات بالای جو معلقند و در نتیجه تصاویر عجیبی پدید آورند.

کسانی که در ردیابی اشیای ناشناس پرنده تخصص و تجربه دارند می دانند چگونه توهم رؤیت این اشیا را از رؤیتهای واقعی تشخیص دهند.

برای مثال همان طور که اگر کسی نوری ببیند که ظرف یکی دو ثانیه عرض آسمان را می پیماید، به احتمال خیلی زیاد شهاب سنگ دیده است، اگر کسی هم از شیئ مخروطی شکلی خبر دهد که در ارتفاع خیلی بالایی در هوا بوده و یکجا ثابت مانده، احتمالاً چیزی بیش از یکی از بالنهای هواشناسی ندیده است.

این بالنها ممکن است از فاصله هزاران مایلی برخاسته باشند و چندین روز در فضا باقی بمانند.

در مورد ایران، گزارشهایی از اشیایی داده شده که خلبانهای هواپیماهای نظامی بسوی آنها پرواز کرده و به ارتفاع خیلی بالا و غیرقابل دسترسی بودن آنها اذعان کرده اند.

به نظر می رسد این اشیا در واقع ستارگان بوده اند.

آیا امکان ندارد که اشیای پرنده ناشناس، ماهواره های در حال گردش به دور زمین یا قطعات برجای مانده از ماهواره ها یا فضاپیماهای منهدم شده باشند؟

قطعاً هر چه از زمین به فضا رود بالاخره به زمین بازمی گردد، قطعات برجای مانده از ماهواره ها و فضاپیماهای منهدم شده هم به زمین باز می گردند و در راه بازگشت ذوب می شوند و نور ساطع می کنند اما شناسایی آنها آسان است.

در مواقعی که دهها یا صدها نفر در منطقه ای به شکل واحدی از شیئ پرنده ناشناسی خبر می دهند، به احتمال زیاد آنچه دیده اند یا شهاب سنگ بوده یا قطعه در حال سقوط یکی از ماهواره ها یا فضاپیماها.

اما در شرایطی همچون ایران که این اشیا را افراد کمتری دیده اند چنین توجیهی را با قاطعیت خیلی کمتری می توان عرضه کرد.

ماهواره هایی هم که به دور زمین در حال حرکتند تنها در شب قابل رؤیتند و حرکتشان خیلی به هواپیماها شبیه است و اگر حرکت شیئ پرنده ناشناس به هواپیما شبیه نباشد نمی توان آن را یکی از ماهواره های پیرامون زمین فرض کرد.

در مواردی که من به بررسی گزارشهای رؤیت اشیای پرنده ناشناس پرداخته ام بندرت به موردی برخورده ام که به ماهواره های پیرامون زمین مربوط بوده باشد.

آیا امکان دارد که اشیای پرنده ناشناس رؤیت شده در ایران سفینه های فضایی متعلق به موجوداتی از دیگر سیارات یا کهکشانها باشند؟

در نودوپنج درصد موارد می توان به عامل رؤیت اشیای پرنده ناشناس پی برد و از صدها مورد مشاهده این اشیا که همه ساله در جهان گزارش می شود اغلب آنها قابل توضیحند اما موارد زیادی نیز هستند که هیچ توضیحی برای آنها نمی توان ارائه کرد و تئوریهای گوناگونی در موردشان مطرح می شود.

از جمله این تئوریها این است که این اشیا حاصل پدیده هایی در طبیعتند که دانش بشری هنوز به آنهاپی نبرده است.

در عین حال این تئوری هم مطرح است که این اشیا، سفینه های حامل موجوداتی از فضا باشند و من آن قدر احمق نیستم که چنین احتمالی را رد کنم چون همه ما می دانیم که سیارات دیگری غیر از زمین هم در جهان وجود دارند و احتمال حیات در دیگر سیارات وجود دارد.

چه بسا موجوداتی پیشرفته تر از ما در دیگر سیارات زندگی کنند که راههایی برای سفر به زمین یافته اند اما اینها همه در حد نظریه است اما اگر همه نظریه ها را کنار هم بگذاریم بسختی می توان به فضایی بودن منشأ اشیای پرنده ناشناس و تعلق آنها به دیگر سیارت رأی داد.

هنوز هیچ تصویری از این اشیا گرفته نشده که بتواند نشان دهد که آنها ممکن است به دیگر سیارات تعلق داشته باشند، از فرود آنها روی زمین و سرنشینانشان هم هیچ تصویری گرفته نشده و هیچ چیزی هم بر روی زمین کشف نشده که احتمال تعلق آن به فضاپیماهای غیرزمینی مطرح باشد.

در حقیقت هیچ نشانه ای از اینکه موجودات غیرزمینی در پس رؤیت اشیای پرنده ناشناس بر روی زمین قرار داشته باشند وجود ندارد.

من در تمام سالهایی که به تحقیق در این زمینه پرداخته ام هیچگاه به موردی که حاکی از وجود سفینه های فضایی متعلق به موجودات فرازمینی باشد حتی نزدیک هم نشده ام.

آیا احتمال دارد که این اشیای پرنده ناشناس، ماشینهای زمان و حامل سرنشینانی از زمانهای آینده باشند؟

خیلی از پاسخهایی که در مورد موجودات فرازمینی مطرح کردم، البته نه همه آنها در این مورد نیز صدق می کند.

بنابر آخرین یافته های دانش فیزیک، سفر در زمان محال نیست و اگر در آینده چنین امکانی فراهم شود قطعاً انسانهای آینده به سفر به گذشته و زمان ما خواهند پرداخت.

من شخصاً احتمال اینکه اشیای پرنده ناشناس ماشینهای زمان متعلق به انسانهای آینده باشند را قابل قبولتر می دانم تا اینکه آنها را فضاپیماهای متعلق به موجودات فرازمینی بدانم، هرچند در این مورد نیز به هیچ نشانه ای برنخورده ام.

مواردی از رؤیت اشیای ناشناسی گزارش شده که حرکات آنها حاکی از قابلیتهایی فراتر از فناوری امروز بوده است.

چرا رادارها و تلسکوپها در ایران موفق به ردیابی اشیای پرنده ناشناس نشده اند؟

در دیگر جاهای دنیا رادارها توانسته اند اشیای پرنده ناشناس را ردیابی کنند.

ظاهر شدن اشیای ناشناس بر صفحه رادار امر شایعی است و برای همه آنها توضیحی وجود ندارد.

مثلاً در بریتانیا به طور متوسط سالیانه بیست مورد پیش می آید که خلبانهای هواپیماهای غیرنظامی از رؤیت اشیای عجیبی در آسمان خبر می دهند و در برخی از این موارد رادارهای زمینی نیز آنها را نشان می دهد.

در مورد تلسکوپها هم همین طور است، در دیگر جاهای جهان تلسکوپها هم اشیای پرنده ناشناس را نشان داده اند اما تعداد این موارد خیلی کم است.

برخی از اخترشناسان برجسته جهان در گزارشهای علمی خود از اشیای پرنده ناشناس خبر داده اند، مثل کلاید تومباو، کاشف سیاره پلوتو.

به هر حال تلسکوپها برای مشاهده ستارگان و سیارات ساخته می شوند و فقط بخش خیلی کوچکی از آسمان را بزرگنمایی می کنند و برای ردیابی اشیای پرنده ناشناس که معمولاً کوچک و متحرکند مناسب نیستند.

اشیای ناشناس پرنده معمولاً با چشم غیرمسلح یا دوربینهای دوچشمی دیده می شوند که گستره وسیعتری از آسمان را نشان می دهند.

چرا مراجع رسمی و دانشمندان هیچوقت حاضر به پذیرفتن پدیده اشیای ناشناس پرنده نشده اند؟

همیشه این طور نبوده است اما به هر حال آنها معمولاً در این مورد سکوت اختیار کرده اند چون نخواسته اند خود را قاطی مسائلی کنند که ممکن است بی پایه و اساس از آب در بیایند.

دولتها از سویی نمی خواهند در چشم دیگر دولتها احمق به نظر بیایند و از سوی دیگر نمی خواهند اعتراف کنند که از پدیده ای که جایی رخ داده است بی خبرند.

دولتهای عمده جهان به پژوهشهایی علمی و نظامی در مورد اشیای ناشناس پرنده پرداخته اند که برخی از این طرحهای تحقیقاتی همچنان جریان دارد.

حاصل این تحقیقات در صفحات بیشماری چاپ شده و در دسترس است و من خیلی از آنها را خوانده ام و با برخی از کارشناسانی که در این تحقیقات شرکت کرده اند ملاقات کرده ام.

اما مشکل اینجاست که این تحقیقات به نتایج قانع کننده ای نینجامیده است.

خلاصه همه آنها این است که اغلب موارد رؤیت اشیای ناشناس پرنده قابل توضیح است اما موارد حل نشده ای هم وجود دارد.

مردم می پندارند که چون مراجع رسمی توضیح قانع کننده ای در مورد اشیای پرنده ناشناس نداده اند به این معناست که چیزی را می خواهند پنهان کنند.

به نظر من این طور نیست و آنها هم به اندازه دیگر مردم در این مورد حیران و سرگردانند.

دانشمندان هم همیشه به دنبال تحقیق بر روی اشیای پرنده ناشناس بوده و به بحث در مورد آنها پرداخته اند اما دانشمندان همیشه به دنبال حقایق قابل تجزیه و تحلیلند که در مورد اشیای پرنده ناشناس چنین حقایقی وجود ندارد.

عکسهایی که در ایران از اشیای پرنده ناشناس گرفته شده بی تردید مورد توجه دانشمندان قرار خواهد گرفت اما احتمال اینکه این عکسها بتواند چیزی را ثابت کند خیلی کم است، دوربین عکاسی و فیلمبرداری هم مانند چشم بشری دچار خطا می شود.

دوربینهای عکاسی و فیلمبرداری به شیوه های گوناگون ممکن است به خطا بیفتند و تصویری بگیرند که شیئ پرنده ناشناس به نظر بیاید.

من شخصاً صدها مورد عکس از این اشیا را بررسی کرده ام اما هیچیک از آنها نتوانسته است چیزی غیرعادی را به اثبات برساند.
پاسخ سرپرست مرکز تحقیقات پلاسما و لیزر ایران
روز دوشنبه خبرگزاری ایرنا از نتیجه تحقیقی خبر داد که عامل به وجود آمدن نقاط نورانی در آسمان ایران را به وجود آمدن یک یا چند "نقطه پلاسمایی" درآسمان دانسته است. این خبرگزاری به نقل از "منوچهر چگنی"، سرپرست مرکز تحقیقات پلاسما و لیزر ایران، افزوده است: نتایج این تحقیق نشان می دهد عامل اصلی به وجود آمدن این نقاط نورانی درآسمان وجود قطرات آب یا ابرهای حامل بارهای الکتریکی مخالف (مثبت و منفی ) است. این بارهای الکتریکی عموما به وسیله ایجاد رعد و برق به یکباره تخلیه می شوند. وی اضافه کرد : اما در شرایط خاص جوی نادر، مقدار پتانسیل الکتریکی نامیده لازم برای ایجاد رعدوبرق که "ولتاژ شکست " می شود کافی نیست، بنابراین ابرهای حاصل الکتریکی دریک نقطه یاچند نقطه به صورت سیلان ضعیفی به هم می رسند ونقطه تلاقی آنها به صورت نقطه نورانی مشاهده می شود.