با ابتکار یک ایرانی در تهیه ، تنظیم و نشر اخبار علمی:
اینشتین دنباله درآورد
اینشتین وقتی هنوز دنباله نداشت در هیچ اثر علمی و غیر علمی اعم از کتاب، مجله، روزنامه، اینترنت و ... هیچ اثری از چنین معمایی وجود ندارد یاوه، پیچ وخم های شگفت آوری دارد حاشیه نشینان علم، خود را گالیله هایی می پندارند که دلیرانه با جزمیات علم معاصر به نبرد برخاسته اند و انقلاب علمی به پا کرده اند
|
|
گروه دانش و فن آوری: اخبار ساعت 22:30، شبکه دوم سیما: کشف راز معمای مدال های اتمی آلبرت اینشتین، آن هم پس از نیم قرن، بهت و حیرت دانشمندان را برانگیخت. بهاره کمالی سروستانی، 25 ساله و دانش آموخته رشته مدیریت بازرگانی که تحقیق در زمینه علم شیمی را به خاطر علاقه پیگیری می کند، پس از سه سال تلاش پیگیر موفق شد مدال های اتمی مدنظر اینشتین را طراحی و توجیه کند. آلبرت اینشتین مدال های اتمی را به عنوان بنیادی ترین ذرات اتمی که در شیمی پایه نیز به عنوان نگه دارنده چهار ذره اصلی اتم محسوب می شود توجیه و بسیاری از خواص این ذرات را تشریح و همچنین کاربردهای آن را پیشگویی کرد. اینشتین در سال 1948 بر این باور بود که چون قدرت انرژی اتمی مهار نشده است، برای مهار شدن انرژی هسته ای نیاز به شناسایی ذارت نگه دارنده هسته اتم است. او معتقد بود می شود با مهار کردن انرژی هسته ای ماشین های پرنده ای طراحی کرد که در ارتفاع 30 متری سطح زمین بتوانند پرواز کنند. روزنامه دیلی نیوز چاپ آمریکا، با انتشار مقاله بهاره کمالی سروستانی در تاریخ دهم نوامبر (نوزدهم آبان ماه) نوشته است: دانشمندان آمریکایی که سال هاست درباره مدال های اتمی تحقیق کرده اند از این کشف به عنوان بزرگ ترین تحول قرن بیست و یکم و از خانم بهاره کمالی سروستانی به عنوان ستاره دنباله دار ذهن اینشتین در ایران، یاد کرده اند.
تحلیلش کن حالا می خواهیم با اجازه دوستانمان در بخش های مختلف تهیه و تنظیم خبر در شبکه های گوناگون داخلی به تفسیر جملات بالا بپردازیم تا ذهن خواننده ناآگاه به اهمیت موضوع روشن شود. معمای 50 ساله کشف راز معمای مدال های اتمی اینشتین، آن هم پس از نیم قرن . این جمله کاملا واضح است. ظاهرا آلبرت اینشتین نیم قرن پیش یک معما طراحی کرده و حالا پس از 50 سال از طرح آن، راز آن گشوده شده و معما حل شده. خب مبارک است. اما معما چه بوده؟ مدال های اتمی اینشتین معمایی که نه تنها در هیچ کدام از کتاب ها و مقاله های اینشتین حرفی از آن زده نشده، بلکه حتی هیچ دانشمندی هم سخنی یا حتی کلمه ای از آن نگفته و در هیچ جا، هیچ مجله، هیچ کتاب، هیچ دایره المعارفی، هیچ… خبری و ردی از آن نیست. پس این معما از کجا آمده؟ اصل خبر را از شیراز فرستاده بودند و شاید چون در لهجه شیرازی مدار به فتح میم گاهی مدار به کسر میم تلفظ می شود، شاید دوستان تهرانی، در هنگام تحریر خبر، آن را اشتباها مدال شنیده اند. باز هم از مدارهای اتمی اینشتین در هیچ جا ذکری نشده نه مقاله، نه کتاب نه اینترنت و نه… شاید این لغت مدل بوده و بعد مدال شده. اما وقتی صدای دقیق فرد حل کننده معما را می شنویم مطمئن می شویم که حداقل مدل نبوده. نکته دیگر این که آلبرت اینشتین دقیقا 50 سال پیش و در 76 سالگی مرد. خیلی خوب است که یک پیرمرد 76 ساله در آخرین روزهای عمرش معمای بزرگ قرن را طرح کرده و در حال انجام کار فکری و علمی بوده است. کاش اینشتین مدیریت بازرگانی می خواند ...، 25 ساله و دانش آموخته رشته مدیریت بازرگانی که تحقیق در زمینه علم شیمی را به خاطر علاقه پیگیری می کند، پس از 3 سال تلاش پیگیر موفق شد... این هم جمله بسیار جالبی است که جای تأمل بسیار دارد. به خصوص اگر کمی آشنایی با علوم روز داشته باشید می دانید که این روزها نظریه های علمی را نه تنها یک نفر و دو نفر بلکه یک تیم تحقیقاتی بزرگ که بعضا از پژوهشگران چندین دانشگاه تشکیل شده به انجام می رسانند. در پژوهش های نظری از این دست گاهی چند پروفسور تعداد زیادی پژوهشگر فوق دکترا و جماعت بسیار بیشتری از دانشجویان دکتری با هم کار می کنند تا این که سرانجام به نتیجه برسند. کافی است به مقالات چاپ شده در مجله های معتبر علمی مراجعه کنید و اسامی نویسندگان را زیر عنوان مقاله ببینید. حتی بعضی از پژوهش ها ممکن است چندین سال و حتی چندین دهه طول بکشد. مثل همین نظریه وحدت نیروها که اینشتین آن را مطرح کرد و نتوانست به نتیجه برساند. واینبرگ، عبدالسلام و گلاشو در دهه 60 و 70 تنها نیروهای الکتریکی و هسته ای ضعیف را و بعد از آن پولیتزر و دیگران در دهه 80 نیروی هسته ای قوی را با آن ها یکی کردند. بعد از گذشت 70 سال از شروع حل مسأله، و گذشت میلیون ها نفر ـ ساعت کار هنوز در حل اساسی ترین قسمت مسأله یعنی نیروی گرانش مانده ایم. جالب این است که اگر بخواهیم کوچک ترین قدمی برای پیشبرد تحقیقات در راستای نیل به این هدف برداریم باید حداقل 8 تا 10 سال تحصیلات پیشرفته دانشگاهی در این زمینه را طی کنیم تا تازه بفهمیم بقیه در نیروی هسته ای ضعیف یا هسته ای قوی چه کرده اند یا داخل هسته اتم چه می گذرد. تازه مساله اصلا ربطی هم به شیمی ندارد. گویا تقسیم بندی علوم هم جابه جا شده و چون اسم اتم در این خبر ذکر شده، گمان این رفته که پس مربوط به علم شیمی است. ای کاش اینشتین و بسیار از بزرگان سال ها عمرشان را صرف مطالعه فیزیک نمی کردند و مدیریت بازرگانی می خواندند شاید مسائل اساسی فیزیک به جای 50 سال و 100 سال، در عرض 2 یا 3 سال و با کار یک نفره حل می شد. مدل غیراستاندارد ذرات بنیادی اینشتین مدال های اتمی را به عنوان بنیادی ترین ذارت اتمی که به عنوان نگه دارنده چهار ذره اصلی اتم محسوب می شوند توجیه کرد… در مدل استاندارد ذرات بنیادی، این ذرات به دو دسته اصلی تقسیم می شوند، یکی فرمیون ها که آمار فرمی ـ دیراک بر آن ها حاکم است و از اصل طرد پائولی تبعیت می کنند و تشکیل دهنده ماده هستند و دیگری بوزون ها که آمار اینشتین بر آن ها حاکم است و حامل نیروهای چهارگانه طبیعت هستند. فرمیون ها خودشان دو دسته اند کوارک ها و لپتون ها که بر حسب جرمشان طبقه بندی می شوند. اتم ها در حالت طبیعی از پروتون و نوترون در هسته و الکترون ها که در اطراف هسته قرار دارند تشکیل شده اند. پروتون ها و نوترون ها از کوارک تشکیل شده اند.اتم ها هم از برهمکنش الکترومغناطیسی پروتون ها در هسته (با بار مثبت) و الکترون ها در اطراف آن (با بار منفی) تشکیل می شوند. در برهم کنش های الکترومغناطیسی هم، فوتون ها حامل نیرو هستند و الکترون ها را در کار هسته نگه می دارند. این ها همه واضح و روشن است و نه تنها سال هاست که کشف شده بلکه به خاطر آن ها جایزه نوبل هم داده اند که آخرین آن ها جایزه نوبل سال 2004 به پولیتزر و دیگران بود. اینشتین حواس پرت در سال 1948، اینشتین بر این باور بود که چون قدرت انرژی اتمی مهار نشده است... افسوس، اینشتین که در سال 1942 به روزولت نامه نوشته بود که بمب اتمی بهتر است ساخته شود چون از تمام تحقیقات فرمی و زیلارد در دانشگاه شیکاگو باخبر بوده، چطور نمی دانسته که فرمی توانسته پیش از آن قدرت انرژی اتمی را مهار و کنترل کند. واقعا او بعد از 6 سال همه قضیه بمب اتم را فراموش کرده بود، عجیب است. اما عجیب تر این که با وجود آن که کتاب ها و آثار اینشتین اکثرا منتشر شده، اما این باور او پیش از اعلام از تلویزیون در جای دیگری دیده یا شنیده نشده بود. اینشتین در اوج آسمان ها اینشتین معتقد بود می شود با مهار انرژی هسته ای ماشین های پرنده ای طراحی کرد که در ارتفاع 30 متری زمین بتوانند پرواز کنند. در زمان اینشتین ماشین هایی بود که با مهار انرژی الکترومغناطیسی (واکنش های گرمایی که در موتور بنزینی احتراق داخلی انجام می شود) تا 3000 متر هم پرواز می کردند یعنی همان هواپیما. دیگر چه برسد به انرژی هسته ای که اینشتین بیشتر از هر کس دیگری از قدرت آن مطلع بود. 30 متر! روزنامه روزنامه روزنامه دیلی نیوز چاپ آمریکا... خواننده آگاه به زبان انگلیسی می داند که دیلی یا دیلی نیوز یعنی همان روزنامه یعنی یکی خواسته اسم روزنامه اش را بگذارد روزنامه . خب ایرادی ندارد. اما هر چه در اینترنت جست وجو می کنید، اثری از روزنامه روزنامه نمی یابید. قوی ترین موتور های جست وجوی اینترنتی هم نزدیک ترین اسمی را که پیدا می کنند، LA DailyNews و Ny DailyNews است که به ترتیب یعنی روزنامه لس آنجلس و روزنامه نیویورک. ما که چیزی از این روزنامه روزنامه پیدا نکردیم که شبیه لوگو روزنامه ای باشد که در تلویزیون دیدیم. همه خوابند انتشار مقاله ای در دهم نوامبر (نوزدهم آبان ماه)... در حالی که این مقاله در دهم نوامبر در روزنامه معتبر روزنامه یا همان دیلی نیوز چاپ شده، در هیچ جای دیگری خبری از آن نیست. نه از مجله های بسیار معتبر علمی و نه از مجله های ISI و نه حتی از مجله های علمی عامه که خودم شخصا در دو ماه اخیر اکثر آن ها مثل New Scientist، Focus، Nature، American Scientific و... را دقیق ورق زده ام، بیچاره این مقامات علمی کشور که این همه سفارش می کنند که فقط مقالات چاپ شده در مجله های فهرست ISI پذیرفته است، اما بزرگ ترین معمای قرن را نه در یک مجله ISI و نه حتی در یک مجله علمی عامه فهم هم نمی توان یافت و باید برای پیدا کردن آن سراغ روزنامه روزنامه رفت.
در پایان از همه علاقه مندان به علم و پیشرفت علمی کشور می خواهیم که نام و نام خانوادگی ستاره دنباله ذهن اینشتین در ایران را با هر املایی که خواستند، در اینترنت جست و جو کنند تا اگر چیزی از ستاره شهیر تازه طلوع کرده آسمان دانش شرق یافتند، ما را هم بی نصیب نگذارند چون ما که چیزی پیدا نکردیم. نقطه شروع هم می تواند همان جایی باشد که ادعا کردند که صحت مقاله را پذیرفته یعنی انجمن شیمی آمریکا با آدرس اینترنتی:www.acs.org
|