فضاپیمای بادبانی 'احتمالا از دست رفته است'

حامیان مالی یک فضاپیمای آزمایشی که قرار بود با استفاده از نور خورشید در فضا به حرکت درآید اذعان کرده اند که این کاوشگر احتمالا گم شده است.

کازموس یک قرار بود از فوتون های خورشیدی به عنوان نیروی محرکه استفاده کند

ایستگاه های زمینی پس از پرتاب این فضاپیما آنچه را علائم رادیویی این کاوشگر به نظر می رسید ردیابی کردند، و مسوولان پروژه می گویند دریافت این امواج هنوز برای آنها یک معماست.

این فضاپیما موسوم به "کازموس-1" روز سه شنبه به وسیله یک فروند موشک از یک زیردریایی روسی به سوی مدار زمین پرتاب شد.

مقام های روسیه گفتند که موشک حامل کازموس-1 در نخستین مرحله پرتاب پس از آتش گشودن از کار افتاد.

علیرغم اعلامیه های نیروی دریایی و سازمان فضانوردی روسیه دایر بر از دست رفتن فضاپیما، تیم کازموس-1 در طول روز سه شنبه هنوز به موفقیت پرتاب امیدوار بودند.

با این حال این امیدها اکنون نقش بر آب شده است. حامیان مالی این ماموریت که گروهی به نام "انجمن سیاره ای" در پاسادینای کالیفرنیاست طی بیانیه ای پذیرفت که نتیجه گیری مقام های روسیه احتمالا درست است.

اما افزود که "نشانه های ضد و نقیضی در اطلاعاتی که توسط سایر منابع دریافت شده به چشم می خورد."

آنچه به نظر می رسید علائم رادیویی این فضاپیما باشد روز سه شنبه توسط سه ایستگاه زمینی دریافت شده بود.

یک سخنگوی آژانس فضایی روسیه گفت که تقویت کننده راکت "وولنا" که حامل کازموس-1 بود 83 ثانیه پس از پرتاب از کار افتاد.

وزارت دفاع روسیه برنامه ای را برای کشف قطعات احتمالی این فضاپیما به اجرا گذاشته است.

هدف از طراحی این فضاپیما بررسی امکان استفاده از نور خورشید به عنوان نیروی محرکه فضاپیماهای آینده بود.

قرار بود این بادبان ها ذرات نور خورشید یا همان فوتون ها را منعکس کرده و فضاپیما را در جهت خلاف تابش نور به حرت در آورند.

در صورتیکه این فضا پیما در مدار مورد نظر قرار می گرفت، هشت آینه پره ای آن در دایره ای به قطر 30 متر گشوده می شد و مانند بادبان های یک کشتی، سفینه را به حرکت در می آورد.

سازندگان در نظر داشتند نشان دهند که در ماموریت های فضایی به نقاط دوردست منظومه شمسی نیازی به استفاده از سوخت های پرهزینه نیست.

ساخت این ماهواره با هزینه نسبتا اندک چهار میلیون دلار انجام گرفت و "انجمن سیاره ای" که در شهر پاسادینای کالیفرنیا مستقر است هزینه ساخت و پرتاب آن را تامین کرد.

آژانس های فضایی آمریکا، اروپا، روسیه و ژاپن نیز برنامه هایی برای ساخت فضاپیماهای مجهز به بادبان های خورشیدی در دست تهیه دارند.

به گفته دانشمندان، شتاب ناشی از برخورد ذرات نور خورشید خیلی کم خواهد بود اما مزیت بادبان خورشیدی در مقایسه با نیروی رانش شیمیایی (سوختی) این است که شتاب فضاپیما به طور مداوم افزایش می یابد.

به دلیل اینکه فضاپیمای مجهز به بادبان های خورشیدی نیازی به حمل سوخت ندارد، دانشمندان انتظار دارند از آن در پرتاب سفینه به سوی سیاره های دوردست منظومه شمسی استفاده کنند.