تردید درباره نظریه انقراض دایناسورها

شواهد تازه نشان می دهد که گودال عظیمی در شبه جزیره یوکاتان در مکزیک که اغلب از آن به عنوان شاهدی دال بر نابودی دایناسورها در اثر برخورد یک شهاب سنگ عظیم به زمین یاد می شود، کهن تر از آن است که تنها عامل انقراض این موجودات ماقبل تاریخ بوده باشد.

بحث درباره چگونگی انقراض دایناسورها ادامه دارد

این تحقیقات که نتایج آن در نشریه "اقدامات آکادمی ملی علوم" آمریکا منتشر شده است، موید نظریه دیگری است که می گوید دایناسورها و سایر گونه های گیاهی و حیوانی در پی یک سلسله حوادث طبیعی که به تغییر آب و هوای زمین منجر شد، منقرض شدند.

اکثریت دانشمندان بر این باورند که برخورد یک شهاب عظیم به زمین در حدود 65 میلیون سال قبل، در منطقه ای که اکنون مکزیک است، به استیلای دایناسورها بر زمین پایان بخشید.

اما برخی محققان این نظریه را رد می کنند و می گویند فوران های عظیم آتشفشانی که با بالا رفتن درجه حرارت و برخورد چندین سیارک به زمین توام بود، به نابودی دایناسورها و اکثر موجودات زنده منجر شد.

اخیرا یک گروه بین المللی از دانشمندان برای حل این اختلافات، به مکزیک سفر کردند و به حفاری و استخراج نمونه ای از صخره های سطوح زیرین گودال یوکاتان پرداختند.

نخستین آزمایش ها به روی این نمونه توسط گروهی به سرپرستی دانشمندان آمریکایی، نشان داد که سیارکی که این فرورفتگی را ایجاد کرده است، 300 هزار سال پیش از انقراض دایناسورها به زمین اصابت کرده است.

آنها بر این نظرند که برخورد این سیارک، نه یگانه عامل انقراض دایناسورها، بلکه آخرین حلقه از زنجیره ای از حوادث بود که باعث افزایش شدید درجه حرارت زمین و مرگ بسیاری از گونه های گیاهی و حیوانی شد.

اما حتی این نظریه نیز مخالفانی دارد. گروه دیگری از پژوهشگران می گویند به زودی نتایج تحقیقات خود به روی همین نمونه از صخره های گودال یوکاتان را که با نتیجه گیری اخیر در تضاد است منتشر خواهند کرد.

این پرسش که چه عاملی باعث نابودی دایناسورها شد، طی ده سال گذشته همواره موضوع مجادلات داغ علمی بوده است، جدالی که بعید است به زودی پایان یابد.

هلن بریگز